Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Καλή αρχή: ένα γεφύρι ξαναγεννήθηκε





Γ
 

εφύρια έχω καθαρίσει πολλά, είτε μόνος μου, είτε μαζί με τον Βασίλη.
Εντάξει, το κάνω γιατί αξίζουν μια καλή φωτογράφηση μετά τον όποιον κόπο εντοπισμού τους.
Η καλύτερη όμως ανταμοιβή έρχεται όταν φεύγω. Τότε που εκείνα, μικραίνοντας στον ορίζοντα, μου χαμογελούν με νόημα με την καμάρα τους ορθάνοιχτη. Τα αποχαιρετώ έτσι -ίσως για πάντα- με λιγότερη λύπη…

Πολύ χάρηκα που πριν μερικές μέρες μια ομάδα φίλων  -σύνδεσμός τους τα πετρογέφυρα- έδωσαν ραντεβού για να καθαρίσουν ένα γεφύρι ορφανό· ένα γεφύρι που δεν αγαπήθηκε ποτέ, αφού οι κάτοικοι του χωριού του -του Βέντζι (σήμερα Κέντρο) Γρεβενών- ανταλλάχτηκαν το ΄24 θέλοντας και μη. Οι νέοι που ήρθαν δεν το νοιάστηκαν ποτέ, το αποκάλεσαν τουρκογέφυρο και ξένοιασαν για πάντα. Για χρόνια είχε πνιγεί στα βάτα και τα σκουπίδια…
Για την ιστορία να αναφέρω αυτούς που πήραν την πρωτοβουλία και όσους την υλοποίησαν. Δεν θα τους ξεχωρίσω, γιατί είμαι σίγουρος πως δεν θα το ήθελαν οι ίδιοι. Είμαι επιφυλακτικός για κάθε είδος εθελοντισμού -από την άλλη μεριά ενυπάρχει πάντα ο κίνδυνος της εκμετάλλευσης-, στην περίπτωσή μας όμως όλα είναι διαφορετικά.
Την Κυριακή βρέθηκαν στο χωριό Κέντρο Γρεβενών, πέρα από τον Αλιάκμονα, και κατάφεραν το καλύτερο αποτέλεσμα οι Χρήστος Τσιαρσιώτης, Άρης Ρόβας, Δημήτρης Μπρούφας, Μαίρη Σιδηροπούλου, Αλέξανδρος Εταιρίδης, Λάμπρος Γκαντήραγας, Μάικ Αδάμ Ράσσιος, Θωμάς Μπιζιούρας, Χρήστος Δημάδης, Αλέξης Αυδής, Μιχαέλα Ιβάνοβ-Μπιζιούρα, Χρήστος Ντάκος.
Αξίζουν σε όλους τους συγχαρητήρια και βέβαια ας λειτουργήσει η πράξη τους παραδειγματικά. Τουλάχιστον για όσο διάστημα οι αρμόδιοι και καλά αμοιβόμενοι γι’ αυτόν τον σκοπό φορείς αντιμετωπίζουν το θέμα δημοσιοϋπαλληλικά, δηλαδή γραφειοκρατυικά.
Με λίγα λόγια, απαιτείται απεξάρτηση από ένα κράτος που δεν σέβεται ό,τι τάζει, ακόμη και ό,τι νομοθετεί…
Σπύρος Μαντάς, 8.12.2015
















1 σχόλιο: